شعر تالشی ژݖن ئابەېمە

دانلود فایل صوتی شعر با صدای رولی گسکرئی

ژݖن ئابەېمە

پەپو تەنخاېی بالی کو ژݖن ئابەېمە

نݖسبݖری هالی هالی کو ژݖن ئابەېمە

به هەشی بال و سارە ئو فانوسی سو

کورانی خاسه ېالی کو ژݖن ئابەېمە

ده‌لی ئابه‌رده کوجه را، چێمون دݖنېا

بەلەکه تاکه نالی کو ژݖن ئابەېمە

شە‌غ و ایسپیت‌ و خݖر زونون دیېەرمازی

ئیسپی‌هەرزی هەۏالی کو ژݖن ئابەېمە

پەپوچالی چݖرا نه بێ تݖ مݖن بݖتلەف

ساېه‌داری خݖېالی کو ژݖن ئابەېمە

تاسېەنی ئەسݖرگی غەمی لیله جانی

پاېیزه گیرېه دالی کو ژݖن ئابەېمە

ئادەتی سݖردݖ پا چەکه، چݖ بی کەردێ

سوئالی پیلله خالی کو ژݖن ئابەېمە

شعر از دکتر فرزاد بختیاری

با صدای رولی گسگرئی

شعر تالشی (تالݖشیمه تالݖش)

دانلود فایل صوتی شعر

( تالݖشیمه تالݖش )

تالݖشیمه تالݖش ئه‌ز، خال٘ه بݖهاره چݖمݖ دیل

مݖلگݖزاره تیجه‌ره گیرېه شیېاره چݖمݖ دیل

په‌پو باله، کوکو سازه، که‌فتێرون غه‌شه‌نگه کوج

ۏݖله‌جاره، ۏݖله‌جاره، ۏݖله‌جاره چݖمݖ دیل

خݖندیله پێشتی که‌نه سݖرپوشه خاکه و ئوری جان

ئیسپی‌ده‌شتـه، خانه به‌نده، میری لاره چݖمݖ دیل

مولومی خݖرده‌نه، ئاۏه‌ېنه بݖراېه، چێمی سو

ئه‌لاله ده‌شتی مینی که‌ئوئه رݖۏاره چݖمݖ دیل

که‌ئوئه ئاسمونه، ل٘ه‌که‌ې خݖر نی دیېار چه‌ې سینه کو

فݖته ئاۏتاۏی چݖرا نه، مݖلگه‌زاره چݖمݖ دیل

زه‌نگه لول٘ه و خه‌سار و شه‌ۏی نه‌ش نݖسبه‌تی نی

ئه‌ناری تیته و ساره نه ئه‌ېاره چݖمݖ دیل

شه‌ېتونی سه‌س نێپێرا، ده‌س نێپێرا، چه‌ې دیېارون

که‌شکه‌شانه، باباتیرکه‌مونی ېاره چݖمݖ دیل

گولاگول و ته‌مه‌سی نه‌سله ئو غولون چێمه تی

شه‌ۏی خالێ زونی چه؟ بی‌که‌س و جاره چݖمݖ دیل

ته‌نخا گه‌نجی یه کݖ په‌س مه‌نده مݖ کو چۊلۨ بێ په‌س٘و

داتام و کادوسی داۏره ېادݖگاره چݖمݖ دیل

دیلیم ئه‌ۏچیر بێ ئو کݖشتێ، ناجه به دݖشمێنی را

ته‌ۏه‌ره پێته‌رساۏݖنه سݖغه داره چݖمݖ دیل

تالݖشیمه ئو چݖمݖ دیل دݖشمێنی خاۏون ۏیخݖسه

لێدو میۏه یه لێدو، مه‌گه ده‌داره چݖمݖ دیل

که‌ېنی بو پێتره‌کݖ ئاته‌شفݖشانی شی سینه کوم

هه‌زارون سالی جݖله‌ف پێبه زݖهاره چݖمݖ دیل

زونوم ئه‌ز، ئاۏتاۏ و ئاۏی کو مݖ‌را روشون‌ته‌ره

دݖنېا ئی روج بومونو، زݖلمه‌تی داره چݖمݖ دیل

شعر از: دکتر فرزاد بختیاری مرکیه

شعر تالشی  - الان زونوم از کیمه!  از نعمتی کرفکوهی

نـشم فـیکر کَـرم وام از دِه کـیمَـه

 

خَرِمـم پـس یَـنـدَه نسـارا شیـمَـه

 

 سَردَه شَبون خسم انَه لا دا صب

 

 روزآبـو شـوم نـشم  آفـتـاوَه دیمَـه

 

 بـبــر رَفِـــق بـبـر بــجــاری بـــرزی

 

 اشــتـه دَرزَه دَسـتَـه را از بِنـدیمَـه

 

 بـــمِــرم از رَفِـــقـــون را رفِـــقــون

 

 رَفِــقـــون پـا بنـی ســرَه قـالیـمَـه

 

 چمــه ثــروت نِـــداری بَــه نِـــداری

 

 نِــداری پـی چــمه جانی مالـیمَـه

 

 سـرم کَـردَه دیمی سـیـلّه نَه بَـما

 

أ جور که خوای زمـونَـه از نِـبـیمَـه

 

دَسی عوض همیشه پام دراز بَـه

 

 

زمـونَـه کــو فـقیــره بـنــدَه بـیـمَـه

 

 

 

دَسـم دراز نِـبَــه هــر نـاکسی وَر

 

 

هـمـیشَـه واتــمَــه خـدا کـریــمَـه

 

 

مـرا دنـیـا دومَـه بَـه دَسـم کـاردَه

 

 

ایی لخـمَـه را امـوَر أ وَر تـیـلیـمَـه

 

 

طمع دندونم کَـندَه هر چی کـو از

 

 

اگـه مـنَـه بــوبــو هَـزارچی پـیمَـه

 

 

زمونَه خوای اشتن جور مه بپِجی

 

 

هنـتَـه دا پَـجیـمَه البَـلی  سیـمَـه

 

 

گوشَه خجَه مَندیمه دا چوان چه؟

 

 

اَوون کــو از کَـلَـه لـوئَـه  مَـسیمَـه

 

 

چَوون قـولی یخی سَـرم نیویشتَه

 

 

چمـه حرفی سری هَنی مَنـدیمَـه

 

 

خـدا را شـکر الان زونـوم ازکـیـمَـه

 

 

همـیـمَه که همـیمَـه که هـمـیمَـه

 

 معنی به فارسی  به ترتیب مصرع.

می نشینم فکر میکنم من کی هستم

 

جای آفتابگیر را رها کردم سمت سایه  مسکن گزیدم

 

شبهای سرد بی لحاف میخوابم تا صبح

 

باز صبح پا میشوم میروم جای آفتابگیر می نشیم

 

درو کن رفیق دروکن محصول شالیزارت  را

 

من بند (گره )دسته های شالی تو هستم

 

بمیرم من برای رفیقانم رفیقان

 

زیر پای رفیقان فرش قرمز هستم

 

ثروت من (در این دنیا) نداری بود نداری

 

پیه نداری را  بر جانم مالیدم

 

سرخ کردم صورتم را با سیلی ولی

 

آنطور که زمانه میخواست (از من بسازد) نشدم

 

به جای دست همیشه پایم دراز بود!

 

با وجودی که بنده ی فقیری در زمانه بودم

 

دستم را پیش هر ناکسی دراز نکردم

 

همیشه گفتم خدا کریم است

 

برایم دنیا مثل دنبه بود و دستم مثل کارد

 

برای تهیه لقمه نانی به هر سوی دویدم

 

دندان طمع ام را از هر چیزی درآوردم

 

اگه با خودم بود دلم هر چیزی میخواست

 

زمانه میخواست مرا  مثل ومیل خودش بپزد

 

ولی تا خواستم بپزم فورا سوختم

 

گوشهای خودم را تیزکردم تا بشنوم چه میگویند

 

فقط از آنها حرف مفت و بی عمل  شنیدم

 

قولهایشان را روی یخ نوشتم

 

روی حرفهای خودم همچنان هستم

 

شکر خدا الان میدانم من کی ام

 

همینم که همینم که همینم

 

سروده ای از نعمتی کرفکوهی به زبان تالشی جنوبی

 

به تاریخ 16آذر  1394

 

تو صیف مرام تالشان   به زبان تالشی

 

من ای تا تالشیمه ، خش دارم از کو و بجار

مفت هری چمه مسلکی کو اِسه کفر و خار

تالشن دست موحیبت که آدَن هر کسی نه

همیشه پا ویمونن بَه اشتن  عت و قرار

ای نه که دوس اسینه پشت آکر خنجر نژَنن

تالشون و ناکسون ،آو ، هرگز نشو ای گله روار

تالش اهلینه و اهلییت و ایگانگی

تالشون صفاتی کو قد کشَشَه مثل منار

تالشون مرامی کو ، هر کی که با خور نییه

چه نِمَنده بختره دا که بمونه موندگار

تالشن خوش اِسینه ، هر جا ببون بر سری کار

دِه نوان  چمه کاره یا اِسه اِشته شنه کار  

یَندی را غَش کرن و  میمونی را میربونی

بَه اِشتَن اهل و عیال، اِشتَن جانی کَرن نثار

تالشون کارخشی و ین خشی و گیریه خشی

کییه  باخور نیه ، اَی جان َ رو با یک دوار

نِزونِم سیاوَشن تالیشنا ، یا که نینا

ولی نی سِوا نینه از  اِشتَن اَه ،قوم تبار

وقتی که یَندی نه درد دل کَرن ، سخته روزون

غم ویبو ، انگِل آبو ، زنده آبون مثل بهار 

 

از: عظیم نیک نهاد

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت 

 

 

و صف ماکلوان  ماسوله رودخان گیلان  به زبان تالشی

ماکلانَ که فومنی آوازه یه

چه پرَ دی سر بهشتی دروازه یه

ایروز بِری ماکلانی کوه کنار

تا بوینی قدرت پروردگار

مَرده آدم زنده آبو بخدا

تا بَهَره ماکلانی آب و هوا

چه چَکَنا ،چه شِمشه چه سیاکو

هوا روزون گردش بشی دِچه بو

چه جنگل وچه دشت وموسله روخون

قیامت خدا اِسه به گیلون

چه تالشون مرام َ مهر و وفا

اهل صفا ،اهل خدا ، بی ریا

از: عظیم نیک نهاد

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت 

چشم وچراغ ایرونه ، ماکلوان (شعر تالشی )


ادامه نوشته