شعر تالشی ژݖن ئابەېمە

دانلود فایل صوتی شعر با صدای رولی گسکرئی

ژݖن ئابەېمە

پەپو تەنخاېی بالی کو ژݖن ئابەېمە

نݖسبݖری هالی هالی کو ژݖن ئابەېمە

به هەشی بال و سارە ئو فانوسی سو

کورانی خاسه ېالی کو ژݖن ئابەېمە

ده‌لی ئابه‌رده کوجه را، چێمون دݖنېا

بەلەکه تاکه نالی کو ژݖن ئابەېمە

شە‌غ و ایسپیت‌ و خݖر زونون دیېەرمازی

ئیسپی‌هەرزی هەۏالی کو ژݖن ئابەېمە

پەپوچالی چݖرا نه بێ تݖ مݖن بݖتلەف

ساېه‌داری خݖېالی کو ژݖن ئابەېمە

تاسېەنی ئەسݖرگی غەمی لیله جانی

پاېیزه گیرېه دالی کو ژݖن ئابەېمە

ئادەتی سݖردݖ پا چەکه، چݖ بی کەردێ

سوئالی پیلله خالی کو ژݖن ئابەېمە

شعر از دکتر فرزاد بختیاری

با صدای رولی گسگرئی

شعر تالشی (تالݖشیمه تالݖش)

دانلود فایل صوتی شعر

( تالݖشیمه تالݖش )

تالݖشیمه تالݖش ئه‌ز، خال٘ه بݖهاره چݖمݖ دیل

مݖلگݖزاره تیجه‌ره گیرېه شیېاره چݖمݖ دیل

په‌پو باله، کوکو سازه، که‌فتێرون غه‌شه‌نگه کوج

ۏݖله‌جاره، ۏݖله‌جاره، ۏݖله‌جاره چݖمݖ دیل

خݖندیله پێشتی که‌نه سݖرپوشه خاکه و ئوری جان

ئیسپی‌ده‌شتـه، خانه به‌نده، میری لاره چݖمݖ دیل

مولومی خݖرده‌نه، ئاۏه‌ېنه بݖراېه، چێمی سو

ئه‌لاله ده‌شتی مینی که‌ئوئه رݖۏاره چݖمݖ دیل

که‌ئوئه ئاسمونه، ل٘ه‌که‌ې خݖر نی دیېار چه‌ې سینه کو

فݖته ئاۏتاۏی چݖرا نه، مݖلگه‌زاره چݖمݖ دیل

زه‌نگه لول٘ه و خه‌سار و شه‌ۏی نه‌ش نݖسبه‌تی نی

ئه‌ناری تیته و ساره نه ئه‌ېاره چݖمݖ دیل

شه‌ېتونی سه‌س نێپێرا، ده‌س نێپێرا، چه‌ې دیېارون

که‌شکه‌شانه، باباتیرکه‌مونی ېاره چݖمݖ دیل

گولاگول و ته‌مه‌سی نه‌سله ئو غولون چێمه تی

شه‌ۏی خالێ زونی چه؟ بی‌که‌س و جاره چݖمݖ دیل

ته‌نخا گه‌نجی یه کݖ په‌س مه‌نده مݖ کو چۊلۨ بێ په‌س٘و

داتام و کادوسی داۏره ېادݖگاره چݖمݖ دیل

دیلیم ئه‌ۏچیر بێ ئو کݖشتێ، ناجه به دݖشمێنی را

ته‌ۏه‌ره پێته‌رساۏݖنه سݖغه داره چݖمݖ دیل

تالݖشیمه ئو چݖمݖ دیل دݖشمێنی خاۏون ۏیخݖسه

لێدو میۏه یه لێدو، مه‌گه ده‌داره چݖمݖ دیل

که‌ېنی بو پێتره‌کݖ ئاته‌شفݖشانی شی سینه کوم

هه‌زارون سالی جݖله‌ف پێبه زݖهاره چݖمݖ دیل

زونوم ئه‌ز، ئاۏتاۏ و ئاۏی کو مݖ‌را روشون‌ته‌ره

دݖنېا ئی روج بومونو، زݖلمه‌تی داره چݖمݖ دیل

شعر از: دکتر فرزاد بختیاری مرکیه

واژگان تالشی با الفبای کادوس جدول4 آوای تالشی بین کسره و فتحه/ شوا= ə = ݖ

واژگان تالشی با الفبای تالشی کادوس جدول3 آوای تالشی بین کسره و فتحه/ شوا= ə = ݖ

برای شناخت بهتر برخی حروف یا نویسه‌های الفبای تالشی کادوس، واژگانی با گویش جنوبی موسله‌روخون فومن همراه با برابر فارسی آن واژگان نوشته شده است.
جدول3، واژه‌های تالشی (4حرفی) که نویسه� ݖ � آوای تالشی بین کسره و فتحه/ شوا= ə = ݖ در بین آن بکار رفته است.

داستان عشقی زن وشوهر پیر به زبان تالشی

داستان عشقی زن وشوهر پیر

ئی گݖله ژێن و شۊ چیل و پینج سالا، ېه‌‌ندی نه‌ زݖندݖگی که‌‌رین، هه‌مه چی نی خاس خاسێ نه‌‌ ېه‌‌ندی نه راسه سه‌‌م‌شون که‌‌ردا، هیچ لوئه‌‌ې ېه‌‌ندیرا جیگا نێده‌‌ېن، ته‌‌نخا ئی چی په‌س مه‌‌ندا،‌‌ ئی گݖله ئیسپیېه جه‌‌به‌‌ چه‌‌ۏون که‌‌ رݖفاتی سه‌‌ری نوئا، کݖ پیر‌‌ه ژێنه‌‌کی ئݖشته‌ن شۊئه‌‌ر نه‌‌ ۏاتا، هه‌رگݖز ئه‌‌ې ئاکه‌‌ردێ مه‌‌که‌‌رݖ ئو مه‌‌ده‌‌په‌‌رسݖ کݖ چێ دیله‌‌ چݖ ده‌‌ریېه.

ئی سالی پیره‌‌ ژێنه‌‌ک ۏیېه‌‌ر ناخوش‌ئه‌فال ئابه، چه‌‌ۏون ئاۏادی دوکتݖرون ۏاته‌‌، ئه‌‌ دێ رێچ نێئابو، پیلله‌‌ مه‌‌ره‌‌سی ئه‌‌ې گێته‌‌. پیره‌‌ ژێنه‌‌کی ئݖشته‌‌ن شۊئه‌‌ر نه‌‌ ۏاته‌ : مێرده‌‌ک جان، ئه‌‌لان دێ‌‌ ئه‌‌ جه‌‌به‌‌ بوئه‌‌ر کݖ چێ دیله‌‌ تݖ نݖشون بݖده‌‌م چه‌‌؟ به‌‌لکه‌‌م مه‌‌ردیمه‌‌.
پیره‌‌ مێرده‌‌کی جه‌‌به‌‌ ۏوئه‌‌رده‌‌ و ژێنه‌‌کی جه‌‌به‌‌ کݖلیلی ئاکه‌‌رده‌‌. پیره‌‌ مێرده‌‌کی ۏینده،‌‌ دݖ گله ۏه‌‌ته‌‌ گێشه‌‌ ئو ئی گݖله‌‌ ده‌‌فته‌‌رچه‌‌ چێ دیله‌‌ ده‌‌ریېه. پیره‌‌ مێرده‌‌کی ئݖشته‌ن ژُێنی ده‌‌په‌‌رسه، ئݖم چه‌‌؟

پیره‌‌ ژێنه‌‌کی ۏاته،‌‌ ئه ۏه‌‌ختون کݖ خاېم، ئݖشتݖ ژێن بݖبیم، چݖمݖن دێ‌دێ مݖ نه‌‌ ۏاته‌ : ژێن و شۊ زه‌‌ېرون و خݖشبه‌‌ختی ئݖم ئێسته‌‌ کݖ هیچ ۏه‌‌خت ېه‌‌ندی نه‌‌ ده‌ۏا مه‌‌که‌‌ره‌‌ن، ئی گݖله‌‌ ئه‌‌گه‌‌ غݖرسه‌‌ گێته‌، ئه‌‌ې گݖله‌‌ دیېه‌‌ر چاکه‌‌ کاری نه‌‌ ئݖشته‌‌ن غݖرسه‌‌ فو به‌‌رکه‌‌رݖ. کیله‌‌ جان، هه‌‌ر ۏه‌‌ختی ئݖشتݖ شۊئه‌‌ر ده‌‌س دیل‌ناخݖش ئابیره‌‌، ئی گݖله‌‌ گێشه‌‌ بێوه‌‌ج و ئݖشتݖ غݖرسه‌‌ هه‌‌ده‌‌ فݖر ئاده‌‌.

پیره مێرده‌‌کی زور که‌‌رده‌‌، ئݖشته‌‌ن خشخالییه‌‌ ئه‌‌سݖرکی ناری بیگێرݖ، ئݖشته‌ن دیلی کو ۏاتݖشه‌‌: خݖدا را شݖکر، ته‌‌نخا دݖ گله‌‌ گێشه جه‌‌به کو دری ېه‌‌، په‌‌ دݖ ده‌‌فا دیل‌ناخݖش ئابه‌ېره، هݖمی را خه‌ېلی خݖشخالی نه‌‌ ئݖشته‌ن ژێنه‌‌کی نه ۏاتݖشه‌‌: ئه‌‌ز هه‌‌میشه‌‌ تݖ خه‌‌ېلی خݖش داشته‌‌مه، مݖن هیچ ۏیر نیېه، ئه‌‌ دݖ ده‌‌فا نی که‌‌ې به، مݖن بݖبه‌‌خش. به‌‌ده‌‌ز ده‌‌په‌‌رسݖشه،‌‌ په‌‌ ئݖم ده‌‌فته‌رچه‌‌ داستان چه؟

پیره ژێنه‌‌کی ۏاته، تݖ‌را بݖمێرݖم، ئݖم پول ئه‌‌ گێشه‌ئون شݖن ئێسته‌‌ کݖ ۏه‌‌ته‌‌مه‌‌ ئو فݖروته‌‌مه‌‌، بانکی کو نوئه‌‌مه‌‌ .ئه‌‌لان سد مݖلېون تݖمه‌‌ن ئاره‌‌سه‌‌، ئه‌‌ ئه‌‌ۏه‌لنه‌‌ سالون، هه‌‌لا ئی سال چه‌‌مه‌‌ ژێن وشۊئی کو ده‌‌ۏېه‌‌ردا کݖ ۏیندݖمه‌، خه‌ېلی گێشه‌‌ ۏه‌‌ته‌‌مه، ئه‌‌ۏون را مݖشته‌‌ری گێتݖمه‌‌ ئو فݖروتݖمه‌‌، چێ پولی بانکی کو نومه‌‌. دیېه‌‌ر سالون نی هه‌‌ده‌‌ که‌‌رده‌‌مه‌‌، ئݖم رازی نی تݖ‌را نێۏاتݖمه‌‌.

مێرده‌‌ک بݖره‌‌مݖ ده‌‌له‌‌که‌‌، سه‌‌باېی سوکه‌‌ خونی ۏه‌خت ئیشته‌، شه،‌‌ ده‌‌فه‌‌رس ئاپه‌‌رس که‌‌ردݖشه‌‌، دیېه‌‌ر کیشۏه‌‌رون کو ژێنه‌‌کی مه‌‌ره‌‌س ده‌ۏاده‌‌رمون دارݖ ېا نێ؟ ۏاتݖشونه‌‌، ئا‌‌لمونی کو ئی گݖله‌‌ ئیرونیېه‌‌ دوکتݖر مه‌‌نده‌‌ کݖ چێ ده‌‌سی به‌‌را ئݖم مه‌ره‌‌سی ده‌‌رمون بݖکه‌‌رݖ، پیره‌‌ مێرده‌‌کی هه‌‌ ما دیله‌‌ کو ئݖشته‌‌ن ژێنه‌‌کی ئالمون به‌‌رده‌‌ ئو ئه‌‌ دوکتݖری ژێنه‌‌کی ده‌رمون که‌‌رده‌، چێ به‌‌ دۊمله‌‌ مێرده‌‌کی خه‌‌ېلی ئݖشته‌‌ن ژێنی غه‌‌م هه‌‌رده، ژێنه‌‌ک ۏاې کا جݖۏون ئابا‌‌. ئه‌‌لان شیش ساله‌‌ کݖ خه‌‌ېر و خݖشی نه‌‌ زݖندݖگی که‌‌رݖن، ۏیشته‌‌ری سالی ېه‌‌ندی نه‌‌ گه‌‌ردݖش شون، به‌‌ما دێ ژێنه‌‌کی نێشاته‌‌، گێشه‌‌ ۏه‌‌تێ.

از : رمضان نیک نهاد

http://kados2.blogfa.com

در خط آوانگار تالشی‌ :
به جای فتحه/a/ ـه ه
به جای کسره/e/ ێـ ێ
به جای واو/v/ ۏ
به جای شوا /ə/ ݖ
به جای یه/y/ ېـ ې

فاطمه بی‌بی داستانِن (1)

فاتمه بی‌بی داستانێن (1)

چه‌مه تالݖش ئارا کو ۏیشته‌ری ژێنه‌کون زیندݖگی ۏه‌ختی ۏینه‌م ېا چه‌ۏون سه‌رنݖۏیسی خونه‌م، راستی راستی بی ئه‌ۏون را، هه‌زار هه‌زار ده‌فا ئافه‌رین ۏاتێ، چه‌ۏون زیندݖگی نێزیک دݖرێ بی چێمی نه‌ ۏیندێ ئو چه‌ۏون داستانون بی بوخونی دا خاسی بݖشاې، چه‌ۏون دیلابه‌ریېه‌ زیندݖگی کو سه‌ر به‌رۏوئه‌ری ېو ده‌ره‌سی.

چه‌مه‌ مه‌شته‌ فاتمه بی‌بی، ئیله‌ چه‌مه تالݖش‌ئارا نݖماېنه‌ ژێنه‌که‌ کݖ ماکلانی کا مه‌نده‌، چێ سݖند و سال هه‌شتادی کا، شیش هه‌ف سالی ده‌ۏېه‌رده‌ بی بوبو، ئݖشته‌ را ئشته‌ن که‌نه‌ چوئه‌ که‌ کو ئشته‌ن ئیله‌ زوئه‌ که‌ نێزیکی کو ته‌نخا مه‌نده‌، چێ شۊ خݖدا بیېامݖرز سی ساله‌ مه‌رده‌، فاطمه بی‌بی نوجه‌باېی و ئاۏرو‌داری ېو چێ بینایه‌‌که‌ری و چێ پاکه‌ دیل و خݖنه‌ری، موسله‌روخونی ئاۏادیئون کو ئابازه‌ به‌رېه‌نده‌.

هه‌ته‌ مه‌ردۊم ئه‌ې پاکه‌ دیل زونݖن، چݖمونی کݖ هه‌رگݖز گݖناې که‌رده‌ نیشه‌، فاتمه بی‌بی سه‌ۏات نێدارݖ، به‌ما ۏه‌ختی ئه‌ې نه نݖشی ئو ئالان‌سݖتان ئو لوئه‌لوئه که‌ری، هه‌ته کݖ ئه‌زونه‌ ئو ۏیېه‌ر خه‌ره‌د دارݖ، خیېال که‌ری، ئی گݖله‌ نوم‌داره‌ دانݖشگا کو دوکتوری ده‌رسی خونده‌‌شه‌، چێ ئه‌ده‌ب و ئاموج و کݖنش‌و‌کارێن و چێ کݖرتݖکار ته‌مݖشئا دارݖ، ئاده‌می خݖش ئا، خه‌ېلی ۏه‌خت چێ لوئه‌ بݖنی بݖنݖشݖ ئو ئه‌ې‌ کا ده‌رس ئاموجݖ.

فاتمه بی‌بی ئݖشته‌ن شۊئه‌ر مه‌ردێ په‌سو، ۏییه‌ر کوریش که‌شه‌ ئو سݖته‌مه‌‌ش به‌رده‌‌، ئݖشته‌ن زیندݖگی کا خه‌ېلی چݖمݖن شیۏار به‌خساۏ مێرده‌کون کا، ۏیشته‌ زه‌مت که‌شه‌‌شه‌ ئو سݖته‌مه‌ کارݖش که‌رده‌، هه‌رگݖز که‌سی نێۏینده‌ کݖ چه‌مه‌ فاتمه بی‌بی، ئݖشته‌ن تێله‌ سه‌رنݖۏیسی ده‌س و مه‌ردۊمی ده‌س ېا خݖدا‌مه‌کردون ئݖشته‌ن خݖردݖخال و هه‌مساده‌ئون ده‌س ئازاگیله‌ې بݖکه‌رݖ، هه‌میشه‌ چێ ده‌س‌ووئه‌رده‌ چی خه‌ېر و به‌رکه‌ت داشته‌، ئݖشته‌ن مال و داشته‌ نه‌ دیلخݖش به‌، چێ چێم و دیم هه‌میشه‌ سیرا، هه‌رگݖز دیېه‌ری را ده‌س دݖراز ئاکه‌رده‌ نیشه‌ دا ئݖشته‌ن نێداری ئو تاکیله‌‌ئی ئو ۏیۏه‌ ژێنه‌کی خونه‌، ئه‌ې نه کݖمه‌ک بݖکه‌رݖن.

فاتمه بی‌بی، دݖنېاې خݖمنا سݖر و دیل ئݖشته‌ن سینه کو دارݖ، خیېال که‌ری مه‌ردۊمی رازی ئیله‌ مه‌ۏه‌ره‌ کا نوئه‌‌شه‌ ئو هه‌زار گݖله کݖلیل ئه‌ې کو پێنوئه‌‌شه‌، خه‌ېلی ژێنه‌کون زیندݖگی ئݖشته‌ن بیناېه‌‌که‌ری نه‌، چه‌ۏون سیېا به‌خته‌ سه‌رنݖۏیسی، ئݖم رو ئه‌ روش که‌رده‌، هه‌رگݖز ئشته‌ن ده‌نی کو دݖشمون و دیېه‌رون پێشت‌ئاکه‌ر تێله‌ لوئه‌ به‌رکه‌رده نیشه‌. خݖدا را روزی هه‌زار ده‌فا شݖکر ۏام، کݖ چه‌مه تالݖش‌ئارا کو ئی دݖنېا فاتمه بی‌بی شیۏار چاکه‌ ژێنه‌ک داشته‌‌مونه ئو داره‌م، خݖدا چه‌مه گݖردی تالݖشه‌ ژێنه‌کون پݖشتݖمون بوبو، چه‌ۏون مݖرام و میره‌ۏونی چه‌مه تالݖشه‌ خݖردون سه‌رهه‌زاره‌ سالون بومونو.

ئی روزی، فاتمه بی‌بی که‌ شیمه‌ دا چێ خݖتمه‌ت سݖلامی بݖکه‌ره‌م، خه‌ېلی ئه‌مه ئݖشته‌ن میره‌ۏونی نه‌ خݖجاله‌ت دوشه‌، چاې هه‌ردݖمونه‌ ئو ئیتێ ېه‌ندی نه‌ دیله ده‌ردی ‌‌لوئه‌ که‌ردݖمونه‌، فاتمه بی‌بی ده‌مه‌نده‌، ئݖشته‌ن که‌نه‌ سه‌رنݖۏیسی ۏیر ئاریه‌ندێ، ته‌مونی ئه‌ۏێنی کݖ ئه‌لان مه‌رده‌‌ېنه‌، ئه‌ۏونݖش به‌ خه‌ېر و خݖشی ۏیر ۏوئه‌رده ئو ئه‌ۏون را خݖدا بیېامݖرزی که‌ردݖشه‌. فاتمه بی‌بی ۏاته‌: چه‌مه‌ جݖۏونی داۏ‌ره‌ کا گݖردی ژێنه‌کون زیندݖگی کا ۏیېه‌ر سݖته‌مه به‌رده‌، هه‌ده‌ کݖ سه‌کراته زیندݖگی داریمون، هه‌ده‌ نی زیندݖگی مݖزه‌ داری، ۏیشته‌ری مه‌ردۊم خݖشه‌دیل دارین، دݖرݖسته‌ کݖ ئورینه شی ماشونی مه‌ردومی زیندݖگی ئاسون‌ ئاکه‌رده‌ نیېا، به‌ما دیلخݖشی ئورینه کا ۏیشته‌‌را.

دێ کݖرا ئه‌مه دیر ئابی، فاتمه بی‌بی نه‌ ۏاتݖمونه‌: ئوشان خوهه‌م، ئݖشتݖ دوئا بݖبه‌ره‌م و بݖشه‌م، هه‌نی ئݖشتݖ خݖتمه‌ت ئاېه‌م دا ئیتێ ئه‌مه را ئه‌ داۏره‌ زیندݖگی ېو ژێنه‌کون که‌‌ کار و باغ‌ئاۏدونیېه‌ کار و بݖجاره‌ کار و گیرېه‌ گیلونی کارون ئه‌مه را ۏیشته‌ بݖۏاې. فاتمه بی‌بی خݖدا ئیسپوردݖمونه، ېه‌ندی کا سیفا ئابیمونه‌. ئه‌گه خݖدا هه‌شته، ۏه‌ختݖ‌ۏاری چێ په‌س ئامه‌نده‌ داستانی شݖمه را نݖۏیسݖم.

از : رمضان نیک نهاد

http://kados2.blogfa.com

در خط آوانگار تالشی‌ :
به جای فتحه/a/ ـه ه
به جای کسره/e/ ێـ ێ
به جای واو/v/ ۏ
به جای شوا /ə/ ݖ
به جای یه/y/ ېـ ې

برخی از شیوه نامه آوانویسی تالشی‌:

برای حروف (ت / ط) تنها از حرف (ت) استفاده می‌شود.

برای حروف (ث / س / ص) تنها از حرف (س) استفاده می‌شود.

برای حروف (ذ / ز / ظ / ض) تنها از حرف (ز) استفاده می‌شود.

برای حروف(ق/غ) تنها از حرف (غ) استفاده می‌شود.

برای حروف(ح/هــ) تنها از حرف (هــ) استفاده می‌شود.

برای حروف(ع/ء) در ابتدا و وسط واژه تنها از حرف (ئـ) استفاده می‌شود.

برای حرف ا کوتاه/ شوا/ از/ ݖ / استفاده می‌کنیم.

برای حروف(واو) از حرف (ۏ) استفاده می‌شود.

برای حروف(یه) از حرف (ې) استفاده می‌شود.

داستان زندگی دو دختر که در بین گرگها در جنگل می زیستند

آمالا و کامالا نقل:

ام داستانَه گلَه، راستی راستی هیندی کا تفاق دَلَکه. هندوستونی کا ای دَفا خَوَری هَمه جگا آتنییَه کٚه وَرگَه ژییَه کا دٚه گٚله هَشمناکَه جانَه‌بَری هَشراتون/وَرگون نَه گَردٚن،  هَرکس اَوون وینی زَلَه ترَک بی. هیچ کسی دا اَه سَت چَوون شی جانَه بَری ویندَه نییا. اَه آوادی مردوم واین: اَوِن دٚه گله رۊ/روح اِسینَه، هیچ کَس نِبی اَوون آزار بٚراسٚنه، مردوم کٚرا زلاموردَه بین، هیچ کَس نییاری اَه ژییَه پا نوئِه.

ام خَوَر، کشیشی گوش رَسَه کٚه چه نوم سینک اِستا. سینگ، ای گله پیلَه کَه‌سرای داری کٚه یتیمَه خردَنون ها کو ویرها بی و پیل آکَری. سینک وَشتٚلی‌واز اومَه، خای ام داستانی کا سر بَروَری. هَه‌ی را اَه سنگه دییارَه کو شَه، وَرگَه‌ژییَه نزیکی کا، ای گلَه پیلَه داری تٚلفتٚشَه کٚه چَه چِم آدیِسی کا هشراتون لونَه نوئا. سینک، اشتَن جیگا کو خاسی نه هشراتون لونَه بَره وینی.

سینکی، داری تٚکلَه کا ای جیختِه جیگایی رچ آکردَه، دا ها کو چَن شَوَندَه روز جیخٚسٚه و ژییَه چِم بٚدارٚه، دا وینی شا اَه جانَه بَرون ویندِه، جگای کٚه هشراتِن ها کو لونَه دارِین، ای پیلَه سنگه چالَه‌ی اِستا. وَختی مانگی پِرومَه و مانگه تاوی روشنی کَردَه، سینکی ویندَه، هشراتِن اشتَن لونه کا، ایلَه ایلَه برومینَه، اشتَن ماترَه تٚری آکَرین و برچاکنین و سرا هوا بو آکَشین و زوزَه کرین.

ناخَوری دٚه‌گلَه هشمناکَه جانَبَر بَروشتینَه، چَوون دَس و پا و کلَه آدَمی پِرَوٚشی داری، بَما هشراتون شی چار دَس و پا پِرین، چَوون دَس و پا کولوفتی یَندی خمنایا، گردَه کَلَه دارین. درازه مو چَوون سوتالَه جانی آپوشا، تٚریَه بوک و دَماغ و مَچَه دارین، چَوون چِم هشراتون چمی شی سو دَه‌ی. اَوون زمینی بو آکَشه و اشتَن ماتٚرَه رو بَه آسمون داشتَه و زوزه کَششونه. سینگی هرگز اَه جوره جانَه بری هیچ کیتاوی کا نی ویندَش نییا.

سینک، داوْلَتی پیلَه گلان و فرمون داری وَر شَه ، دا  اَی ایجازَه بٚدَن، اَه دٚه گلَه جانَه‌بری بیگِرن و پیلَه دانشمندِن چَوون سَر، کار بکَرن و سَر‌بَروَرن که ام  بی وَجَه جانَه‌بَرن اٚچِه اِسینه، کا کو اومَه‌ینَه، بَدَز هنی اَوون جنگلی کا سر آدَن. سینک، ای وَخونه‌ی دۊملَه نی گَردی کٚه تمونی کیشورون کا گَشت‌و‌گییَلَه کَرون اَه هشمناکه جانه برون ویندِه را اشتَن یتیمه سرا دَکَشی و ای پولی نی چِه گیر بای دا یتیمه خردَنون را خرج آکَری.

سینکی، وَختی ایجازَه ویگِتَه، هشراتون بریسی کا تله نه اَوون گِتشونَه، همه ماتی بردَه بینه، ویندشونه: بٚرامِه‌ی اَوِن کو دٚه گلَه اَدَمَه خردَن و دٚه گٚله کیله‌ینه کٚه هَف هَش سال ویشته  سٚند و سال نِدارن، بَما  تَمون چوون کنش و کار هشراتون شی اِسَه.

پیله دانیشمندون اَوون خاسَه جیگای بَردَه، وَختی اَوون خلا دَکردشونه، خلا پِزارندشونه، رٚخَه رٚخَه کَردشونه، اَوون وَختی تختی سر خساوندٚشونَه، تختی کا جیر آین، شین، لٚکٚلا آتارین، ایته پا نه کَنٚش کرین، خاکی سر اشتَن پیچنَه کرین، یندی کا دَچیکین، هنتَه زوزه کرین دا خاو آشین.

وَختی اَوون را پلا و خوروش ووئرین، هیچ دَس نِژَنین، پلا سری ویگَردین و ای گله اسپَه شی پلا خوروشی پِلَوین. اَوِن پَتَه گوشتی خش نِدارین، اَوون را ای پَله زنده گوشت نَه‌ین، هَه‌ی خاسی گازی نه ویجَرین و هَرین.

اَوِن، وَختی آدَمون وینین، زلَه کردَه آدمون شی، آدَمون کا ترسین، زٚلَه چِم آمونیین، چار دَس پا پِرین، نِشایْن پاسری وییَر پامَندِه، چَوون پا گِرَه لینگ آبا، چَوون دَس و پا راست نِمونی، هَته پٚش شون سای هَردا، پامَندَه کی پردِه نه اَلبَهلی آسیین و هَنی چارچنگلی پٚرین.

اَوِن، آدَمون کا ویشتَه مَسین و بو آکَرین، چَوون چِم تاریکی کا، آدمون کا ویشتَه وینی، اَوِن هرگز خَندَه نِکَرین، برمَه نِکرین، چَوون جیکله و زاهار، هشراتون شی جروئه کرین، گرم و نرمه جیگا خش نِدارین، چاردییار و کَه چِمَه کا بروزین، سرا برشین، دا ای پناگایی بتلَفین و ها کا جیشین، کرا تایل آبین، که ای جوری ها کو بروزین و جنگل دَلکین.

سینک وینی که اَه دٚه گله کیله وَچَه، هشراتی تَبییَت و آموج و کنش و کارون نَه خو گِتَه و اَه کردکارون نه خوکَرد آبَه‌ینَه، هَلَه مَله نِشان اَه کارون دیمَه نوئِه، چَوون هشراته مرام و آموج و تَبییَت نیهرزی، آدمون رییَه و سولوکی نَه آموج بیگِرین، کشیشی خیلی دانیشمندون دَخوندَه دا دانیش و خَردَی نه اَه هشراتَه مرامی چَوون جانی کا بَرکَرن و آدَمه کنش و کار چِه جیگا بٚنٚشان. دانیشمندن فیکر کَرین، اَه خردَنن وَختی خیلی روک و چیلنه خردن بَه‌ینَه، هشراتی بی اَوون دٚزیَه بوبو کٚه هیچ آدمون نَه سولوکَت نِدارین.

اَه خردَنون را چَمه دینیا هیچ مٚزه نِکَری، هنته اِسا که ای زیندونی کا مَندینَه، آمالا که ایتِه روکته اِستا ای سالی سَر‌و‌بٚن نِبَه، هنتَه غرصَش هَردَه، ناخوش آبَه و مَردَه، چِه مَردِه بَه دۊمله کامالا دِه کرا تور آبی، خیلی وَخت خوناوَه هردشَه، خدا اَی را آرَسَه که نِمردَه،

کامالا ناز و  فت و فراوونی دیله کا دانیشمندون دَس پیل آبَه، بَما هرگز نِشاتشَه خاس خاسه نَه اشتَن هَم سرَه مالون پا رَسِه، نِشاتشَه خاسی لوئَه کردِه، و آدَمون شی آموج گِتِه و دییَرون نه آلان سٚتان و بیزٚ و بٚنٚش کَردِه. زوری نه پنجا گله واژَه یادش گِتا.

کامالا هرگز نشاتشَه، ای گله سالیمه خردَنون شی آدمون مینه کا لیذت بردَه، چِه دومله سرنویسی خَوَری نِدارم که چنتَه آژییَه. ای ...خَسَه بوبو اَه وَخت که جونیمونا و دانشگا کا چَمه روان آزونی اوستادی ام داستانه گله اَمه را واتَه.   

هَچی نی که چَمه تالشن همیشه غَزَلی خونٚن: تبییَتی کٚه شتی نَه آ، مرگی نه شو. راست واتَه‌شونه: اَه تبیتی که روکی سَر، خردَنی کٚنٚش‌و‌کارون و  چِه کٚردکارون تَندورَه سازٚه و چِه جانی کٚه سای هَرٚه، هَلَه مَله چِه جانی کا نِبرشو.  

شمه روکه برا: رمضان نیک نهاد

شعر تالشی گل پری

گݖلپه‌ری

ئه ۏه‌ختون کݖ چاکه داۏره سالیېا

هه داۏرون کو کاسه‌بݖرا نومیېا

کاسه‌بݖرا په‌للـه‌ۏون و خاسه جونیېا

چێ شی جݖۏون، چه‌مه مه‌له نیېا

مه‌له مه‌ندا سێ کیله کݖ خاسینا

گݖلناز و گݖل‌په‌ری و گݖلخانݖمی نومینا

هه‌ر سێ خاسی، هه‌زاری غه‌مزه دارین

سێ گݖله خالی، هه‌زارخاتݖرخا دارین

چه‌ۏون ۏیشته په‌ری خاتݖرخا داری

ناز که‌ری ېو هه‌مه‌‌‌‌ې را داز ۏیداری

گݖل‌په‌ری دیم، ئاۏتاۏی پینجه مونی

هه‌ر که‌س ئه‌ې ۏینی، ئه‌نگیشته ده‌ن مونی

کاسه‌بݖرا، خݖدا را خاې، گݖل‌په‌ری ئه‌ې را بݖبی

هه‌زار که‌سی ۏه‌ندݖشه، گݖل‌په‌ری ئه‌ې را نێبی

گݖل‌په‌ری دا که‌لاسی پینجی خوندا

چێ ده‌ده ۏاې، پینجی ۏیشته چێم مه‌دا

ئه ده گݖله خا، کیتاۏی بوم به‌ېه‌ندا

ۏه‌شته‌ن و دݖمݖبلی کو نوم به‌ېه‌ندا

خه‌ېلی ئه‌ۏون ۏه‌شته‌نی را مینه‌ت که‌رین

ئه‌گه چه‌ۏون دیل بیگێری ۏه‌شته‌ن که‌رین

چین‌چینه شݖۏاری نه ۏه‌شته‌ن که‌رین

ئی سه‌ر ده‌فا خه‌نده نه غه‌ش که‌رین

گݖلݖف گݖلݖف ئݖشته‌ن که‌له چارخݖنین

زه‌مینی ئݖشته‌ن ۏه‌شته‌نی نه لارزݖنین

دا داېر ژه‌نین، چه‌ۏون خه‌لا راس ئابی

ده‌س‌کݖلا ئو فاېزو فاېزو راس ئابی

ۏه‌ختی ئه‌ۏێن ده‌س به که‌مه‌ر ناز که‌رین

گݖرد ته‌مݖشاچیئون مه‌نته‌ر که‌رین

ده‌س به که‌مه‌ر، ئݖشته‌ن دوشی لارزݖنین

گݖردی جݖۏونون، چێمی به‌رۏازݖنین

چَوون سر و کله و وَشت و رخت

کیلان مینی، گله کوپره خسه وخت

گومون کرم، دَه بیس سی سالی بَه

گل پری نوم ویلَکه، اَی دَفا اَوی آبه

بیلاخیر خوبه بوبو ام اسپه زیندگی

غیرز خدا هزاری را بکری بندگی

دِه اَمه را دیل و دماغی نمَنده

دا بزونَم چَمه گل پری کا مَندَه

اَیلَه هَفته سه شمبه بازار شیمه

ای ژِنکی زمبیله به دَس ویندمَه

دَکَش آکش کرا کری اشتَن باری

دَس ویلا و دَخون آخون کری دییری

سییه سییه‌ی اَه دیمه و اَه نجارَه

کله دَلَکه، کا کو وینده مه دوارَه

ناخَوَری اَه دیمه، چمن کله جا گتَه

یباش یباش گل پری دیم پا گِتَه

ولَه ام هَه گل پری خوشکیله

نه برا باور نِکرم موشکیلَه

چه کردشَه لا کیتاوَه روزیگار

گل پری جوونی نه تار ومار

اوشنو سیگاری لَو گِته شا ای وَری

چومییه دَسون تَک ژَندَه شا اَه وَری

چارخونه دسمالی کلش پِوشتا

شندرَه چادشَه‌ی کمرش دَوَستا

چرک و چوروکَه خلا و مچَن و نییسی

اَدَمی میدَه آی اَگه ویمونی اَی دییِسی

جیوَسییه لفچ و کَلپونه گاز و شلختَه

پیر و دَلکون آبَه و جونه جانش دَباخته

خدا مصلتی شکر، ام رو اَه رو کردَشَه

خدا زونه، چَمه سرنویسی چه کردَشه

ژِنکی چِمی بن سییا چورکه دَمَردَه

زیندگی چِه چمون دیله کا ویمَردَه

چِه خاسَه دیم هَمه جگا َچیلِکییَا

زَیرونی و خشییه دیل گرد آسییا

دَماغ مَوا، هَنته بَه، دازَه دومه

چوخاشه پاش، هَنته تفنگه سومه

درازَه مَچه و رَشَه گازِن بَروَشته

چافه گنده، گازَه مینه آوَشته

لوئه کری، چاف و لٚوٚر پَر گِری

دماغی کا زک و زوک رَه گَری

پارَه گینه گوروه و پزر آزرَه گالیش

لوئه چِه شن آخ آخ استا و نالیش

مشتَه نونی پِریشا، هرسَت اَی گاز ژَنی

دَس بَه دَس ، پاوروزی فوک ژَنی

تند تندَه خسی را ، چه سینه کرا سَرکَشی

کَئوئه خسی شی خس، مَگه اَی دَس کشی

گاز آگِتَه شا، نونه پَلَه ی بربری

الغی شی، شکاری گِتَه شا چنگری

چِه دیم ورو و چِه چوروکه پیشونی

فر آدوئَه و موچاله کاغذی مونی

اَز مه را هنتَه خشک آبَه یما اَی دییِسیم

مات ومَنترآبه یما، تورَه آدَمون مونیم

باورم نای، گل پری هَدَه پیر ببو

اَگه دَفرسم ترسم دیل گیر ببو

ناجَه دیلَه گازی پِنومه چمن لَوی

کله دیله ویر وَردمه اَه شَوی

اَه باهاره شَو و مَنگه تاوَه شَوی

چه بوز بلنده کفش و وشتن سرا شوی

شوی که کاسه براش خیت آکردَه

تازَه پِرسته جوونونش شیت آکردَه

وَشتنی نه اشتَن جانش کیش کاشته

ناز و غمزه نه کاسه براش کشته

جیلینگ جیلینگه کری کفشی بن

کاسه برا دیل مَندا چِه کفشی بن

مانگی ده نییاری اَی دَتاوی

سارَه مینه، گل پری کا دَتاوی

پَز اچه بَه اَه سی سالی پیشی ناز

چَمه گل پَری خاسه جان و چاکه واز

چه کردَه شَه لاکیتاوَه روزیگار

گل پری جونَه جان بَه تار و مار

خوبه بیلا خیر ببی، اَی جوونی

روکه چیله وری شی آی میمونی

بژَن بگاردن چَه خَور به برا

گل پری سر چه خاکی دَبَه برا

گل پری اشتَن اَولی جوونی

بلا بَه سَرآلَکه اَی، ده گمونی

هَه دردی که دَوا و درمون نِداره

هَرکی آلَکه سر و سامون نِداره

فرخی نِداره، اَی را تل و سور

چِم بداره یا نِوینه موننی کور

آگزاشته سر دیلی اَی را کار گِته

تریَه کاردَه عشقی اَی را کار گِته

اَه تریه عشقی اَی را شر گِته

هَه داسَه یَه ، نگبتی اَی سَر گِته

اَه خاسَه گل پری و کم سند و سال

هَته شَه روبه بَه ایله دارَند و کفتال

دَدَه اَی اشتَن وَر دَخوندَه، گوشش نِکرد

دِدِه اَی هزار گله پند دوئه، گوشش نکَرد

ده پاش چَموش دَکردَه و زورکَردَه

اشتَن چمی انگیشتنش کور کَردَه

اَه جور خردخال دَدَه دِدِه را غمینه

غوصه فوجه کرن و خاک به سرینه

ایدامه داره...

شمه روکه برا : رمضان نیک نهاد

نقل تالشی (تالشه نقل )

تالشه نقل:

اَه وختون کٚه تازگنه رضا شا چَمه ایرونی پاتشا با، چَمه تالش آرا ای گله آوادی کا، مِردَکی مَندا کٚه چِه نومی اَی میجا(میرزا) دَخونین، میجا اشتَن دَدَه تاکَه زوئَه‌یا، هَیی را وَختی چِه دَدَه مَردَه، خیلی زمین ومال و مۊله اَی را پَس هَشتشَه.

میجا کٚه ژِن بردَه، چِه ژِنی را خردَن نِبی، هَرچٚه میجا اشتَن ژنی را دَوا درمون و دوعا کَردَه، چارَه‌ی نِبَه. ژِنَکی را اشکَم بی، بَما هندَه دا چَن ما، چِه اشکَمی کا دَویَری، ژِنَک خردَن‌آریَن بی، بیچارَه ژِنَک، خیلی اشتَن شوئَر وَری کا، ام مَرَسی خونَه خجالت کَشی، ای دَفا اشتَن شوئَرنه واتشَه: میجالِه، اَگه خردَنپیرَه، ناجَه داری، دَدَه بٚبی، مٚضاقه نی، تٚه را اَلادَه ژِنی بٚبَه، اَز نی اشتٚه خٚردَنی را دالانی کَرٚم. میجا وای: نِه، خدا بی مَکَرٚه، چَمَه سرنویسهَرچی اِسَه، اَز نی خدا کا آزاگٚلَه‌ی نِدارٚم. ای سالی ژِنَکی را هَنی اشکَم بَه، ام دَفا دِه  ژِنَک زۊخردَن آرَین نِبَه.

 وَختی ژِنَکی اشکمی هَش ما وَخت، سَراومَه، ناخَوَری ژِنکی زَندِه خونَه دَرد بَردَه، میجا واز آلَکه، شَه، اسبی نَه ماما بی‌بی ووئَردشَه. ژِنَک کٚرا دَردی خونَه تایل آبی. ماما بی‌بی، ژنَکی دٚه گلَه دَسی لافندی نَه تَغلی بونَه چو کا دَوَسا، ژِنَکی زاهار و جروئَه دا آسمون شی، ماما بی‌بی هَر فَندی کار دوئَه، نشاتشَه، خردَنی ویگِتِه. اَه وَختون چَوون مَلَه و آوادی کا کسی ماشون و اوتٚل نِداری، هَتَه نی نِبی اسبی نَهژِنَکی دوکتوری وَر بَردِه، وَختی ماما دَرمَندَه بَه، چَن ژِنَکی، خردَنی شون زوری نَه آکَشَه، خردَن، زندَه دینیا دَلَکَه، بَما بیچارَه ژِنَک هوش شَه و غَش کَردٚشَه.

ژِنَکی کا هندَه چی خۊن شَه، شَه دا مَردَه، میجا کٚرا اشتَن کٚشی، میجا اشتَن کَه سرا پیشی کا غَلت ژَنی،وَختی ژِنَکی پیگِر آگِر و چال کَردِه کار تَمون آبَه، تازَه هَلا میجا خَوردار آبَه کٚه چندَه خا، خردَنی یتیمی و بی دِدِه‌ئی پیل آکَرٚه.

هَمَه واین: ام خردَن اشتَن دَدِه سَرَه‌هَر بَه، میجا وای: نِه خردَن، خدا فرشته یَه، ام لوئَه گنا دارٚه، خاهیش کَرم، ام لوئان، چٚمٚن وَری کا مَکَرَه. میجا، خیلی خردَنی پیل آکرده را کۊری کَشَه، دِه ژِن نی نِبَردشَه دا خردَنی سَر پَهَر ژِن بوئَرٚه. میجا ای گلَه ناکَسَه همسادَه داری کٚههَف گلَه اَنٚشتا مَردَه زوئَه داری، زوئَه مَوا، بٚوا: هَشرات. اَوِن کٚرا میجا زیندگی کا کونَه و بِز ووئَرین، چِه مالی دٚزین، چِه واشی چارٚنین، چِه زمین و بٚجاری دَگِرین، هَردَفا نی میجا خای، چَوون ناری بیگِری، دٚه مَن و نیم، میجا لٚس پَکوفین، وَختی میجا کَی‌خدا وَر شی و اَوون را عاریض بی، اَوِن کَی خدا سٚمبِلی چَرب آکَرین، کی خدا نی میجا گناکار زونی.

میجا زونی کٚه هرکس ویشتَه زور و پول دارٚه، کی خدا نی چِه سَرَه، هَدَه هَف سال بَه، میجا وییَر خش داری کٚه چِه خردَن چاکه جگای آرَسی، نِخای اَه زوئَه نی اشتَن همسادَه زوئان شی، دٚز و پِتارَه چی بَرا، پیشا کٚه اشتَن خردَنی ملا خونه بٚوَنی، آوادی هیچ ملاخونه نِداری، چَوون آوادی ای گلَه ارباب و خان داری، کٚه ویشتَری آوادی بٚجار اَه خانی شن اِستا، هَمه اَی سالونه ایجارَه آدَین. خان، میجا خیلی خٚش داری، میجا سوات نِداری، بَما چِه کردکار، دیلاچک و خاسی اِستا. ای روز میجا کٚه اربابی وَر شَه دا اشتَن ایجارَه اَی آدَه، میجا زوئَه نی اَی نَه همرایا، میجا دَمَندَه اربابی را،دیلَه لوئَه کَردِه، اشتَن ناجَه، خردَنی ملا بِه خونَه اَی را واتشَه. خانی دیل، میجا را سییَه، واتشَه: خردَنی مٚن آدَه، بٚدا اَی اشتَن نَه شَهر بٚبَرم، هٚم مٚه‌را دالان و دَسَه‌فرمونَه‌کَر بو، هٚم نی ملا خونه شو، میجا خشخال آبَه، خردَنی خانی نه وَندشَه، هرسال تَنخا چَن روز اَوِن شاین، اربابی کَه کا  یَندی ویندِه.

میجا تاکلَه و تَنخا آبَه، چِه همسادَه کٚرا اَی مٚتَرزی ووئَری، همیشه نی میجا هٚم اشتَن مالی دَبازی، هم نی لٚس و چو هَری، ای سَر دَفا نی کی خدا و اَمنییَهباج آدَین و اَوون نَه پٚختٚه ساز کَرین دا میجا زیندون دَلَکی، اَوِن نی خدا خازتَه تَمون چِه مال و داشتَه پِتارین.

میجا زوئَه، دِه پیل آبا، دِه تالشی زوونی ویرٚش بَرشا، اشتَن دَدَه نه فارسی وای، زونی کٚه چندَه چٚه دَدَه کۊری کَشه و ستَمَه بَردَه، هَیی را خردَن ناجه داری، ای روز اشتَن آوادی پاسگا کا رییس بوبو، دا هم اشتَن همسادَه دٚزَه زوئان دَماغی بٚسونٚه، هٚم نی کی خدا بَرکَره و اشتَن دَدَه چِه جگا بٚنَه، هم نی اشتَن دَدَه نِزیکی بٚمونٚه، دَدَه غَم بَهرٚه و اَی ویرٚها بوبو.

زوئَه مدرسَه کا نوم بَریَندَه، گرد شَهرییَه خردِن، چِه چِم روشونی لوئَه کَرین، هَمه ام خردَنی آتییَه چاکه سرنویسی وینین. خانی بٚرا، ای گلَه خاسَه کیلَه داری، چِه جوونی و کٚنٚش و کار تَمٚشا داری، اَه خاسَه کیلَه، زوئَه عاشق و دیل باختَه آبَه، همه واین: ام دیهاتییَه زوئَه، روزی اوستان دار بو، یا وزیر بو.  زوئَه دانشگا درسی کا اَول بَه، اَی نَه واتشونه: تٚه خای چه رشتَه دَرزی بوخونی؟ واتشَه: اَز خام،پولیس و ارتشی درسی بوخونم، دا رییس پاسگا بوبوم، خانی هَدَه چی اَه خردَنی پَند دوئَه، نِبَه، واتشَه: ایلا بیلا تَنخا بی رییس پاسگا درسی بوخونم، دا چَمَه دٚزَه همسادان پَهَر بسونٚم و اَوون را تَلافی آکَرم، خردَنی دیلی کا ای دینا عوقده و نِداری دَرییا.

خانی بٚرووئَرَه زا کیلَه کٚه چِه دیل باختَه آبا و دوکتوری درسی خای بوخونی، وَختی ویندشَه، زوئَه گوشی لوئَه نِدَشو، چِه دیلی کا اینتقومَه ویگِری عوقدَه دَرییَه، اَی وَیْل آکَردشَه. دانشگا کا، زوئَه زیرَنگی دٚرِه آبازَه داری، وَختی چِه چار سال دانشگا تَمون آبَه، چِه پاداشی خونَه، اَینه واتشونَه: ته چه خای؟ واتشَه: ناجَه دارم، چَمَه مَلَه و آوادی پاسگا کا رییس بوبوم. اَه روزی کٚه  زوئَه خای، اشتَن پاسگا بشی، ویندشَه، خیلی مردوم چِه پیشواز اومَه‌ینَه. کَی خدا، چِه پا بٚنی ای گلَه کَلَه وَرزا قربونی کَردَه، چِه همسادَه دٚزَه زوئِن، اَی اشتَن کۊلَه دوشانی کا نشوئَه شونا ، چِه مٚلَه کا گلَه ریسَه آرَینین.

چِه دَدَه تازٚگٚنه زیندونی کا بروما، ایتِه اَفال ندار اِستا و که دَلَک با . زوئَه اومَه، اشتَن دَدَه تَشَر دوشَه، واتشَه: تٚه مَگَه مَردَه‌یرا، نِشایْش، چٚمٚن پیشواز اومَه! دَدَه ماتی بَردا، کٚرا اَی کا شاغ بَرای، زوئَه تَمون اشتَن اَوی آکَردا، هَرچی اَی پَند دوشَه، ویندشَه زوئَه گوش هیچ خل نی! کی‌خدا و دٚزَه زوئِن هرسَت اَی را خاش آلیسی کَرین، دٚزَه مالی نَه اَی را میمونی گِرین، اَی پیل آکَرین، زوئَه خَیلی خش آی، خش داری هَمه اَی بتَرسین، همَه اَی را خاش آلیسی بکَرین، زوئَه تَمون اشتَن ناجَه ویرٚش بَرشا.

 ای چَن وَختی کٚه بَه، هندَه کی خدا و اَه دٚزَه خردون، زوئَه مٚفته هَری و خاش آلیسی را چَشت آکَردا، کٚه دِه چَوون شکارَه کَرَهتولَهآبا، آوادی خلک هیچ زوئَه خش نِدارین، اَی اشتَن کا نِزونین، واین: خدا هَنی چَمَه کَنَه رییسی پاسگا دَدَه بیامرزٚه، کٚه ایتِه سیرائی داری، اَه دِه هندَه چی تَنَه ساری و نِداری عوقدَه نِداری،اَه زوئَه خییال کَری، پاتشا یَه، زوئَه اشتَن دَدَه ویر بَرشا، نِه چِه زوون لوئَه کَری، نه اَی غَم هَری، وَختی چَن سال بَه، هنی ناکَسَه همسادَه خردخال و چِه دَه مینَه، جنگ و دَوا دَلَکه، خیلی زوئَه دَدَه لس هَردَه، ناکَسَه همسادَه، ای دینیا شاهید ووئَردَه کٚه زوئَه دَدَه گنا کارَه، بی غیرتَه زوئَه نی اشتَن دَدَه زیندون دَریَندَه، چَن ما کٚه دَدَه زیندون مَندَه کا بَه، دَدَه اشتَن زوئَه دَس هندَه غرصَه و خۊناوَه هَردَه دا تور آبَه، همیشَه وای: ای... چٚمٚن گیرِیَه ژِنَک جان، خستَه تٚه بوبو کٚه زۊتَه مردیرَه و ام تِلَه روزون نِویندرَه.

وَختی تورَه دَدَه زیندونی کا آزات آبَه، چِه زوئَه اشتَن آورو تَرس آوادی کا دَوَشتَه، هنتَه شَه، اَوی آبَه کٚه خییال کَریش، ام زَمینی کا ویشَه و فیت آبَه.  

 شمَه رۊکَه برا _ رمضان نیک نهاد    

واژگان تالشی 73

دوبیتی تالشی

ادامه نوشته