شعر گیلکی سد خانمی از عزت اله زرندیان طاهر گورابی

ادامه نوشته

(اشعار گیلکی)ِعزت الله زرندیان طاهر گورابی 1-سِدخانمه

                                              سِدخانمه

بیست وهف هش سال ازاَن پیشتر             شاید ایسال کم یادوسال ویشتر

سِدخانمی   تازه جوان   خو  ده               آینه ورجا ایسه یی کِف کُودِه

دیم   اَنِ شین عینِ چراغَ   لاله                جول  اَنِ شین  عین  گُلِه اَلاله

خونِ    کبوتر   اَنه اُو   دوآنه لب             مو اَنه شین عینه زمستانِ شب

چوم  دِ  نوگو  معدنهِ رسوایی بو              حقیقتا   خیلی   تماشایی    بو

سییاه و براق ودوروشت وقشنگ            هرایدانه چوم ایدانه مُشته سنگ

هرکی اونه فاندرسته چوم به چوم             دیل اُنه شین آب آبُستهِ عینِ موم

خوش قدوقامت سییا چشم   واَبرو            نَه  پخمه و بی مزه بو نَه کم  رو

گوشوارِ   معجر   دگَده   خو  گوشَه         خوپُشتَ مویَه وورگَدِه خو دوشَه

شانه   بزه   گیس   بوکودَه همیشَه           پا اَنه شین عین تُفَنگه  شیشه

پیرهنه   آبی   دوکودِه   کفشِه  جیر        آدمه پاک جختَرَه شِه مرگ و میر

دامنه   مِشکی   دوکودِه    پلیسَه            با   بلوزِ    نقره ایی   و  جلیسِه

موجِه    اَنه    قامتِ   پیچ و  خَمه          راه که شویی باد بُخوره پرچمه

خو  چوم  پُشته  بزَه بِه   هر کسه           دیل و جگراُن یارو شین ترکسه

کم کمه   بیرون   آمویی  جه خانه          اُنم واسی   هزار  نفر  دوخوانه

رُخسار  و  سد خانمی   و    بمانی        اَن سه نفر دس خواخوره جانجانی

خوب  خوشنه   دورِوَره   پاستینه         البته  معلوم   نوبو  کیِ خواستِنه

اما   گویا    معقوله   ایامی     بو        هو ده دورون جا کاس مَمَد نامی بو

سِدخانمی خاطر ه خیلی  داشته             سِدخانمی  داس   وتوَر  فوداشته

سِدخانمی  کلاسِ  شیشَ  داشته           بیشتراز    اَن    دِه اَن پِر   وناشته

اُون  دوتا جای خواندن و نوشتن          طشت زنی  یادبیگیفته بُد باوَشتن

تا تَنسِه     جِقلانه   دَس   جیویشتِه         خیلی دِه   منّت  کودِنِه ویریشتِه

دامن  پلیسه  مرا     ورزش   کودِه          کلاس کلاس خنده کودِه غش کودِه

گلف   گلف   خو  دورِسر    چرخسّه         زمین   اونه   رقصه مرا  لرزسّه  

دور  زَه ای     دامن چین     وابُستِه        صدایِهِ دس از همه راست آبوستِه

وقتی اَنه  دَس به   کمر   گیر کودِه           کُلِّ   تماشاچی  زمین گیر   کودِه

دَس بِه  کمر   خو    گردنه    پرکَنه         کاسِ چومَ     غُصّه مرا      ترکانه

چِه مانسته با اُن سر و وضع ورخت         سیرِ میان   دَلّه خَجَه   خسّه وقت

                                 *******************

 گمان کُنم سی دو سه سالی بوسته          یادی دِه از سِدخانمی    نوبوستِه

 

بزن  فوترکان  اَمِه   زندگی                 غیرِاز   خُدا  هزار  کَسَه     بندِگی

دِه   ننَه اون حوصله و  مجاله               تابدانیم      خانمی   در چِه حاله

اُ هفته   بو اوّلِه    کسما   بازار             ایتا  زنَک   با ایتا    دسماله   بار

فُکش  دکش   کودَن دوبو خو  باره         دس  فشاده   ایتا   موتور   سواره

سایه ای از   اُون قد و  اون   قواره        هی  دکفه    می    کلّه  هی   دواره

ناخبری اُن سایه می سر جا بیگیفت          یَواش  یَواش سِدخانمی  پا  بیگیفت

وللّه اَن   هو  سِدخانمی  خوشکله !          نَه   بابا   باور   نوکونم   موشکله!

چی     بوکوده    لا کِتابه  روزگار!          سِدخانمی     جوانییه     تار ومار!

سیگار   هُمایَه   جِزَبو    موشتَکه           چومَه   دَسَه   وُرگَدَ بو    خو  تَکه

چارخانه    دس مالَه خو سر فووسته         چادر  نمازَ   خو    کمر      دوسته

چرک    وچلان     بیگیفته و   شندرِه        آدمَه    بد     آیه    اَنَه     فاندره

لپچی بیجیر     لپچی بوجور   شلَختِه          پیر آبوسته  پاک  خورا  آی  بتخته

قوربان     بشم   مصلحتِ   خدایه  !!          کی دانه   خو سَر   چی قراره بایه

هر  دو تا چوم     زیر   سییاه   دمرده         زندگی    در  هردو تا چوم  بمرده

اُن  چاق و پَهنه   دیم   بوچولکستَه بو          روح اَنه شین  از همه چی خسته بو

دماغ  بوبوسته   ایتا   داسَه    دومبه            پا بوبوسته  عینه   توفنگه  سومبه

مچه    دراز     آبوسته   گاز     دکفتِه           اون جایه   گاز   دکفته   آب  جکفته

گپ    که    زنه   آب دهَن    پَر کشه            اَینَهو    لاودان      خومه  لاور کشه

جوراب  گُل بندی    بزَه  خو      پایه             دود   دگده    اُن     پَرَچوک    هوایه

وُکوش زنه موشتَکه   خوردن   داره              پاوروس  اَنه   وُشکسته   مُردن داره

نِصفِ    انه    سینه   کرا       دُرسفه           بیلاوارث    خوس    دِه   مگر اُرسفه

بجول    بیگیفته    ای   پاره  سنگکه           عینَهو   ودرَه      والخِه       چنگکه

چینه    اَنه   دیم    اَنه چوم     پیشانی            کاغذَ   موشتَه    بوکونی     فیشانی

من   مِرا     خوشک    آبوسّمه فاندِرم !           باور  بُکون    دیوانه   بوستندرم!

سِد خانمی    نوا      اَتو   پیر  آبه  !!              بگم    اَنه   ترسمَه    دلگیر  آبه!

                                  ********************

حسرتَ   گازه    بنَمه    می   لبه !            می کلّه  جا   یاد    آورم  اون شبه

اون    شبِ پاییز    دَمِ    مهتابییه              اون     کفشِ جیر   و  پیرهَنِ   آبییَه

اون   شبی که    کاس مَمَدَ خیط  آکود           تازه   فارِسَه    زکانَه    شیت آکود

رقصه مرا  خو جانه دِه  کیش بِکاشت          غمزه   مرا  مامَدَ  قلبَ   فو داشت

ترق   تروق   صدا   کودهِ  کفشِ جیر           کاس مامدِ     دیل   نَهَ بو کفش زیر

ماه     دِ  جُرات     نوکوده     بتابه !            غلط    کودهِ    سِد خانمه    دتابه

                              **********************

چی بُبوس اُن سی دو سه سال پیشه نا ز        سِد خانمی  تمیزَ  شفّافَ     گاز!!

چی      بوکودهِ   لا کِتابَ      روزگار !         سِدخانمه      جوانییَه  تار و مار!

اَی     تو   بیلاوارث      بیبی   جوانی !       ورفِ   کوچهَ   جلّه  مانی  چاخانی!

                                      *****************

بزن     بگردان     چی   خبر  بوبوستِه          چِه خاکی سِد خانمی سر دوبوستِه

ایپچی   اگر      مهلت    بدی   عالییه             بَعله    اَتویی   که مرا  حالی یه

سد خانمی     خو   اوَّلهِ   جوانی                 فوترکسته    به دَرد ِ   ناگمانی

هو  دردِ  معروفی  که  درمان     نارِه           هرکی بیگیفت دِه  سَرو سامان نارِه

فرقی دِه    ناره  اُنه را     تلخ وشور           چوم    داره   امّا  نیدینه  عینِ   کور

خُلاصه    سِدخانمی     دیل   پر  بزَه             تیغهء   عشق از  اُنه دیل  سَر بزَه

هو   تیغه  آخر اُنه  را   شر     بیگیفت          ازهو  زمان دِه  نِگبتی  سَر بیگیفت

سِدخانمی   قشنگ   وکم   سن   وسال           بوشو  بِه سویِ   ایتا   پیرِ    کفتال

پِر اَنه خو ورجا  دوخاد   گوش   نوکود         مار اَنره  چقدر بخواد  گوش نوکود

خو  ایدانه   حرفَ   بیگیفت  زور بوکود         خو چومَ  انگشتَ مرا   کور   بوکود

اَ  جور   زَکان   دردَهء      پِر و مارن            خاکبسران    دِ ق  بوکونن    بوارن

بدا    بگم  گب      که     بجا     نمانه              سِدخانمی  بوشو   اویسی خانه

سِد خانمی   چی   بکشِه   کی    دانه                اویسی  بازار ه   اویسی    دانه

                                          ******************

دوکَلِمه   گوش بدن    از     کاس مَمَد             دِنُگو کاس مَمَد    بگو  لاس مَمَد

غُصّه  بیگیفته     مامَد         حُلقومَ              قُلَنج   دکفته   اَن   دو نَه    کومَه

لیسکا  خوره   هَه   خُشکَ  جاده  کفه           روز  وشبی   هزار کسَ     واکفه

کاس مَمَدِ   خوش بَر رو    شیک وپیک         اَن شکم   پاک  بُبوسته نفتَ خیک

فوکِهه      دِه   هنم  هنم         بترکه            تی  چُم  اَنه بر   بوخوره   فوترکه

راه    شوءن    جختر آده     واز  کونه            سِدخانمی    هَنی    اُنه  ناز   کُنه

کُلَش  کَنی   سیرَ کِله     واش     کِنه            خو مویَه       اَنگُشتَ مرا   اشکنه

بلاخره      بی    سَس  و دم    شبانه           بدون       اینکه      احَدی     بدانه

کاسی   که   تا  رشتَ  خیابان    نوشو           پُشت بِه وَطن  رو به بیابان  بوشو

خو  سوکُوله   بارَه بِزَه   کُل چه   زن            هم خانمی  خیر   بُگُذَشت هم  وطن

شوءن     دوبو   وَلی چی حالی داشته             بیچاره  در سر چی خیالی داشته 

یکسالی      وَنگردستُ   و  مامَد   بِمرد        خو  وانکوده  عشقَ  درون جا دِمرد

مامَدِ    حَسرت    اُنه   دیل    بِمانست            خانمی   را    وَلی  هَتو   نمانست

اَ     کُهنه    دنیا   مامَدِ   سَر      ناورد        یک از هزار  که خانمی سَر  باورد

سِد خانمی     چی   بکشه  کی  دانه            اویسی    بازارَ      اویسی   دانه!

خانمی    تادوتا   زَکه    مار  بوبوست        یاواش یاواش خو مردَ وَر خوار آبوست

آرام    آرام    جه   مردَک چوم  بکفت          نادانه   زَکه   وزوکانه  دس   دکفت

اَن  بو   اَمه    آ   دُختَرَ   سر نوشت            آ دختری که  عشق  اَنه بد جو ویشت

عزت الله زرندیان طاهر گورابی

گردآوری از : رمضان نیک نهادhttp://kados2.blogfa.com

شعرگیلکی مشته حسین از:عزت الله زرندیان

                                              مشته حسین

 

مَشته حُسین،شسصت ودو سه ساله یه        اَ   مُدَّته ،  هَه  کِشوَرَ     فَعلَه  یه

باغ    و  بجار، دِ  مَشتی  رِه ، جان   ننَه            خواب وخوراک وسر و  سامان  ننَه

جیتیل ، کُنه، سوکله  نخواده، جه  خواب         تا  ویریزه ،جه ،شندره   رختخواب

نیم ساعتی  ، چک فوداره  ،     دوپایی            بیلاوارس، لِحاف جه من چی خواهی

لحافَ  ،نَخ ،واپیخته ،  مشتی ،  پایَه                مشتی ،خوایه، جان فادهه ،خُدایَه

مشتی  کرا  ، غورصه مرا  ،  دِ ، ترکه              مشتی،هَتو، گپ بزَه ایی ،فوترکه

اَن  ، چی  ،  سگَه  زندگییَه،  آخودا !؟              اَن  دِ ،چی  جور،  بندگییَه ، آخودا

شسصت ساله ،من غورصه،خورم،چولَه جا      حاجی ، کرا  غورطه ،خوره، پوله جا 

شسصت ساله من ،هَتو ذلالت  کشم                  مهمان بایه ،خانه، خجالت، کشم 

می   گاز ، هَه، چولَه   کاره جا  ، بکفته                  توپلاخه جا ،می چوم ،جه سو دکفته

می ، عُمر ، پوچ  آبوست ،اَ  بجاره  مرَه                  بترکسم ، من ،  تومَه   باره   مرَه

وقتِ جوانی ،کی بکاشتم، بوسوخت                می ریشَه ام،هوسوختَه سالان،فوسوخت

خیلی ،شبان، گُرسنگی، بوخوفتم                    ژاندارمه ترس،توسَّه کِلان،جوخوفتم

نوزولخوران،حاجی،بوبوستد ،هَمَه                         ای،حبَّه قندَ، می خانه ،ماتَمَه

صدجا بوشَم،می پسره،زن خازی                         چاره نو واس،آخر بوشو،سربازی

اَمَه   ، زیادی   خلقَه   اَ   دُنیاییم                            هَتو، گوترمَه ای،   به دُنیا    آییم

                            ***************************

مَشتی،ویریشت،خو کُهنه رَختَه دوکود                اَ نِصفَه شب،شیطانَ لعنَت ،بوکود

گَردهه،   تا ،   بییافه   ،   نفته باکه                       یواش،یواش،تکان دهه زناکَه

زناک ،ویریز،خانه خراز،ناهاره      ،                     مستی مگر،نانی،الآن  بهاره

قابدانه آبَه    ،   فانهه   ، گرم آبه                    خو جانه پیج واپیچ دهه،نرمآبه

روزَه  ستاره    ،هنوزَم    ،سرنزَه                     جین جیری موس،ازخو،خومَه،پرنزَه

ایوانه  سر ، خوزاکانه  ،  دوخوانه                    صوبَ نمازَ دِ بجارسر خوانه

دسمالِ جا   ،   سردَپلا  ،  دوسته                     ورزا لافندَ،خو کمر واوسته

پابرهنه ، تاریکه خولَه  ، راه  داره                      معلوم نییَه راه داره، یاچاه داره

ازاین ببعد ، مشتی کرا  وانجایه                       حتی   اگر ، ازنو   بدنیا  بایه (2)

از:عزت الله زرندیان  طاهرگورابی 

گردآوری از : رمضان نیک نهادhttp://kados2.blogfa.com